Jes. 2:2-5, Romeinen 15:4-13 en Lucas 21:25-33.

Gemeente van onze Heer Jezus Christus,

Vandaag vieren we de tweede Adventszondag.
Advent betekent letterlijk “komst”.
In de kerk gaat het om de komst van HET kind: Jezus.
Om zijn komst in de wereld met Kerstmis te kunnen vieren, moeten we ons ook dit jaar weer goed nvoorbereiden.
Hoe gaan we over een paar weken Kerstfeest vieren, ja zelfs vrolijk Kerstfeest vieren:
Want het is en blijft toch een bijzonder feest: een feest met “inhoud”, met diepere betekenis waar je bij stil moet staan, wil dit feest je echt blij maken.
De vraag is ieder jaar: kunnen we vrolijk feest vieren met een hart en een hoofd dat zo vol is van de pleziertjes en de zorgen van alledag?
We weten: als het een mens persoonlijk goed gaat en om ons heen gebeuren geen schokkende dingen, dan is de weg vrij voor een mooi en gelukkig Kerstfeest.
Maar zo zitten we hier vandaag niet met elkaar.
Ik kan natuurlijk niet in jullie hoofden en harten kijken, maar u kennende heeft u vandaag toch wel wat meegebracht aan gedachten over mensen en aangelegenheden die uw aandacht en uw zorg hebben.
En voor mensen en kwesties heeft u vast zo het een en ander te wensen:
Eindelijk echt vrede overal op aarde en ook in ons eigen leven,
een goede gezondheid voor iedereen –beterschap voor wie ziek is,
een leven zonder geldzorgen, in ieder geval zonder armoede;
en vooral troost vanwege dierbare mensen die gemist worden of vanwege een gekwetst hart.

Afgelopen week gebeurde er iets in Nederland waardoor we allemaal geschokt waren.
Drie jonge jongens schopten een vader dood na een partijtje voetbal.
Niet te rijmen met sportiviteit en gezonde ontspanning.
Al helemaal niet met “vrede op aarde, in de mensen een welbehagen”.
Deze gebeurtenis kwam bovenop andere schokkende zaken waar we laatste weken mee geconfronteerd werden.
En waar een mens sprakeloos bij wordt.
Van de week werd het mij te veel.
Bij het zien van nog meer kerstfolders kwam de neiging bij me op om me eens flink af te reageren op reklameblaadjes met schitterende kerstversieringen en lekkere hapjes en die boos te verscheuren.
kratsch, kratsch.
Wat moet ik met al die blingbling.
Al díe Kerstdrukte slaat nergens op.
Vrede op aarde wil ik.

Kerstfeest, waarom vieren we het nog?
Gaan de redenen die er ooit voor waren om Kerstmis te vieren soms niet meer op?
Hebben we midden in de winter geen licht aan de hemel meer nodig? Zoals ooit de drie wijzen en de herders in het veld?
Hebben we geen vuur meer nodig dat ons warmte geeft en ons tegen gevaar beschermd, zoals de herders die de wacht hielden bij hun kudden?
Hebben we geen liefde meer nodig als kern van het leven waarop we eindeloos kunnen terugvallen en waarover we niet uitgepraat en uitverteld raken?

Laten we nuchter zijn: Zonder licht, warmte en liefde kan geen mens.
Dat redt niemand.
Niet in een ijskoude winternacht, niet als het donker is in de zin van een “moeilijke tijd” doormaken.
Sommige mensen kunnen het vervelend vinden dat God overal bij gehaald wordt,
maar is het niet veel vervelender om steeds weer geconfronteerd te worden met kille harteloosheid en gewelddadigheid, met de chaos en angst die daarvan het gevolg zijn.
met als enige hulp : mensen die allemaal vinden dat zij de oplossing hebben, maar die het nooit met elkaar eens zijn over wat goed is.
Zoals we bijvoorbeeld allerlei meningen hoorden over de oorzaken van voetbalgeweld en even zovele manieren om het aan te pakken.
Zal er nu echt een stevige aanpak komen die gaat werken?

Ik denk dat wij ons hier vanmorgen maar moeten houden bij oude verhalen vol levenswijsheid en betrokkenheid bij mensen en hun wel en wee.
Daarom hebben we vanmorgen gebeden: Heer, wek onze harten op om voor uw eniggeboren Zoon de wegen bereiden. Geef dat wij Hem bij zijn komst met vreugde ontvangen en u met een zuiver hart mogen dienen.
Met dat gebed vragen we God of Hij ons - midden in deze overvolle dagen - wil helpen middels de bijbelse verhalen die we lezen onze weg te vinden naar Kerstmis toe zodat we dan toch “blij” Jezus’geboortefeest kunnen vieren.
Jezus kwam tenslotte om de mensen weer blij te maken, ze te ontlasten van wat ze ter neer drukt aan zorgen, verdriet en angst; zodat ze weer toekomen aan leven
Dat is reden genoeg om alles wat ons afhoudt van het feest bij God neer te leggen.
al zien we Hem niet en weten we niet half hoe Hij is,

Zo gaat het in onze tijd.
Voor Jesaja moet het in zijn tijd niet anders geweest zijn.
In Israël waren ook toen veel mensen “los van God”.
Jesaja’s kritiek op de handel en wandel van mensen in zijn dagen liegt er niet om.
Hij spreekt van een opstand tegen God.
Daarbij kwam een domme buitenlandse politiek van de regeringen van Juda en Israël.
De situatie was dreigend.
Niet voor niets begint Jesaja zijn profetieën met een aanklacht tegen Israël en Jerusalem.
En roept hij ze op om weer naar de Heer te luisteren en het onderricht dat Hij geeft.
En dan bedoelt Jesaja ook echt luisteren. Dat is voor hem hetzelfde als aan de slag met wat je geleerd hebt.
En dan niet voor de show om van het gezeur af te zijn.
Maar met heel je hart “recht” doen, je inzetten voor gerechtigheid die de Geest van God ademt.
Dan “zal de dag van de Heer komen” – dat klinkt zwaar maar het betekent- dan zullen hele volksstammen elkaar vinden in God’s Naam en samen verder gaan geleid door God’s woorden van liefde.
Dan zal er in God’s naam vrede komen, zullen mensen in vrede met God, met elkaar en zichzelf kunnen leven.
En elkaar de menselijke warmte en liefde geven die ieder nodig heeft.
Dat zal het leven stukken lichter maken. “Lichter” in de zin van minder zwaar en in de zin van vrolijker/niet meer zo somber

De levensweg zoals Jesaja die ziet, is een weg van vallen én opstaan.
Er is altijd perspectief, toekomst
Voor Jezus is dat niet anders, ook al vertelt Hij vandaag in het evangelie van Lucas een somber verhaal.
De hemelse machten zullen wankelen en dat is op aarde merkbaar aan het bulderen en tekeer gaan van de zee. De mensen zullen sidderen en onmachtig worden van angst om wat er met de wereld zal gebeuren.
Dit klinkt heel dreigend. Het lijkt als Jezus het heeft over het einde van de wereld.
Zo is en wordt dit verhaal vaak opgevat.
Maar is dit niet vreemd?
Zo’n verhaal uit de mond van Jezus, dat verwacht je toch niet.
Hij brengt toch een goede boodschap = het evangelie, hebben we altijd gehoord.
Dat doet Jezus ook, ook met dit enge verhaal.
Het beeld van die bulderende zee staat inderdaad voor chaos.
De tekenen aan zon, maan en sterren, duiden erop dat er iets met de grote lichtbronnen aan de hand is.
In samenhang met de bulderende zee kun je denken dat zon, maan en sterren misschien vergaan.
Maar dat wordt hier toch niet bedoeld.
Wat wel bedoeld wordt is: als het licht van de sterren en de maan verbleken, weet je dat de nacht bijna voorbij is en dat de zon spoedig zal opkomen.
Net zo goed als dat weet dat de zomer en daarmee het volle leven er aan komt als in het voorjaar de bomen weer nieuwe bladeren krijgen.
Zo goed mag je ook weten dat midden in dreiging en chaos God dichtbij is met de hulp die Hij kan bieden.

Hieraan zien we dat het niet Jezus’bedoeling om mensen met dit beangstigend verhaal werkelijk bang te maken.
Zo werkt het misschien wel “even”.
Maar dat dient alleen om mensen goed wakker te schudden. En dat doet hij stevig want anders dringt het niet door. Hij wil dat we horen wat hij te zeggen heeft.
Het gaat in dit sinistere verhaal niet om dingen die ooit eens later zullen gebeuren.
Het gaat om dingen die nu in de levens van mensen gebeuren en waardoor hun wereld vergaat.
Het gaat om de beangstigende chaos die in dit leven ontstaat als jonge jongens een scheidsrechterende vader doodtrappen, als een echtgenoot en vader een jong meisje verkracht en vermoord.
Zaken waar je als buitenstaander al koud van wordt en geen raad mee weet.
Het gaat om gebeurtenissen waarbij mensen omhoog kijken en denken:
God waar was je? In vredesnaam, help ons.
Hoe kunnen mensen dit overleven?
Jezus laat zien dat je dan echt in God’s Naam mag hopen op hulp.
Dat je mag hopen dat medemensen alles zullen doen om de last die een mens te dragen heeft, mee te dragen/zodat die last wat “lichter wordt” én er in de donkere tijd een beetje licht komt.
“Licht” dat noodzakelijk is om weer tot leven te komen.
En dat je mag hopen dat er ook menselijke warmte komt, nodig om een verkild mens te warmen zodat die mens weer bijkomt en mens wordt.

Als die helpende, genezende dingen gebeuren weet je dat God mensen aanraakt en in beweging zet zoals Hij dat wil.
Want het draait voor God om leven, steeds weer nieuw leven, opbouw en groei van leven.
Alle menselijke handelen dat vernietiging en dood meebrengt is in strijd met het leven en met de gave van het leven zelf.
Daar komt de bron, de Schepper van het leven ten allen tijde tegen in opstand.
en die onderneemt dan een tegen-offensief in de vorm van “herstel”.
Daarvan kunnen mensen niet genoeg doordrongen zijn.

Woorden van Jezus, die laten zien waar hij in Gods Naam voor staat.
Dat hij zich 100 % inzet voor het leven van de mensen.
Daarover wil Hij zich ontfermen met alle liefde die Hij heeft.
Dit is waarvoor Jezus geboren werd.
Zouden we hier niet blij mee zijn en een mooi Kerstfeest kunnen vieren?
Amen.