|
9 februari 2014
9 februari 2014
Preek gehouden n.a.v. liturgische teksten van deze zondag en het evangelie van Matteüs 17:1-8.
Gemeente van onze Heer Jezus Christus,
Ik begin mijn overweging vanmorgen met een vraag aan u.
Vindt u het ook zo heerlijk als u ’s morgens de gordijnen open doet en u ziet dan een stralend blauwe lucht boven u en een zonovergoten wereld voor U.
Ik denk dan altijd: “ he, zalig, de dag begint goed, het ziet er zo vrolijk uit.
Straks maar even naar buiten in de frisse lucht, de wind en de zon in mijn gezicht voelen.”
Dit is midden in de winter –nou ja winter – genieten
en geeft me het gevoel: deze dag kan niet meer stuk.
Zo ben ik de afgelopen maand in Eindhoven aardig wat dagen begonnen.
En als het ‘smorgens en beetje grijs was, kwam de zon in de loop van de dag wel door.
Momenten/dagen met regen waren er ook wel, en dan denk ik “dit is het dus niet”
maar na alle zon is dit water ook nodig. laat ik maar aan de zon blijven denken.
Ik zei dat vorige week tegen iemand die bij ons om de hoek woont.
Die keek me bijna verontwaardigd aan: “nou ik vind deze maand juist zo akelig somber.
Ik heb geen zon gezien.”
“O” zei ik verbouwereerd. Ik wist er even geen raad mee.
Naderhand dacht ik: ’t is ook maar hoe je kijkt en waarop je gericht bent.
Op de positieve dingen of de negatieve.
Ik ben ondertussen blij met mijn zonnige ervaringen, want die vormen een goede buffer tegen de sombere dagen en gebeurtenissen die er ook waren.
4 begrafenissen in de kring van familie en goede bekenden in 2 weken tijd,
vind ik wel veel van het verkeerde.
De tegenstelling is groot met het blije gevoel dat ik gelukkig ook volop had.
Het is net of de zon en de blauwe lucht mee hielpen om de sombere dingen beter aan te kunnen.
en ik houdt dat zonnige beeld maar al te graag vast.
Zo ook vandaag.
Vanmorgen staat het stralende licht dat uit de hemel over Jezus uitgegoten werd, centraal.
Het kan niet mooier, het stond op het rooster.
Het lag voor de hand als aanvangslied voor vanmorgen “Morgenglans der eeuwigheid” te kiezen
De antifoon die bij deze zondag hoort: Schittering is er als zonlicht, stralen komen uit zijn hand, waarin zijn kracht verborgen is.
Woorden van de profeet Habakuk 3:4 waarin hij Gods glorie bezingt
en zijn geloof uitspreekt dat God krachtig zal ingrijpen in de geschiedenis
ten einde zijn volk te redden.
Geweldig toch. Bidden en zingen tegen de stroom in.
In liturgie en evangelie staat dus het licht centraal.
Woorden en beelden van schitterend licht willen zorgen voor een goed begin van deze dag.
En ik hoop dat het ook echt een goede dag voor u allen mag zijn.
(Hoe hard het ook mag regenen) deze zondag = dag van de zon.
Waarschijnlijk is de naam zondag ontstaan in een heidense omgeving om de zon te eren.
Omdat voor christenen Christus de zon=het ware licht is, is op deze dag in de week de gewoonte ontstaan om Christus’ aanwezigheid in de gemeente te vieren.
Zo is de zondag voor christenen de dag des Heren geworden.
De dag dat het ware licht gevierd wordt.
Dat maakt deze dag tot een bijzondere dag.
Een dag dat mensen zich even mogen terugtrekken uit de dagelijkse beslommeringen,
even proberen de zorgen en de drukte van alledag uit het hoofd mogen zetten
en stilstaan bij de betekenis van het licht van Christus voor een ieder =
het doorbreken van ons druk zijn met elkaar, onszelf en alles wat er nu eenmaal gedaan moet worden.
“Even een dag iets anders” was vroeger een weldaad en dat is het nog.
Sommige mensen denken nu beter te weten, maar daar komen ze nog wel achter.
Nooit even een gespannen veer ontspannen, dat houdt geen mens op termijn vol.
Ondertussen gaan wij gewoon door met ons vieren van de zondag en richten wij onze aandacht hier
op het beeld van Christus als licht der wereld
en op de boodschap dat we onszelf en de gemeente mogen zien in het licht van Christus.
Zoals Christus uit de hemel overgoten werd met licht, worden wij in Jezus’ naam in datzelfde licht geplaatst. Een heerlijk beeld
Het is niet voor niets dat dit mooie beeld de mensen geschonken is.
En het is dan ook heel belangrijk dat we dit beeld voor ogen houden, in onze herinnering houden als we straks weer naar huis gaan. Want daarvoor krijgen we het.
Het stralende licht dat vanuit de hemel over Jezus uitgegoten werd,
wil namelijk werken als buffer tegen vele andere beelden die er in het dagelijkse leven op ons af komen en die veel invloed hebben op ons denken, doen en laten.
Beelden van mensen die –in het groot of in het klein of ver weg of dichtbij - ten koste van alles gelijk willen hebben, met geweld hun eigen macht vestigen of handhaven, zich verrijken ten koste van anderen
Ook beelden van mensen die daaraan of aan andere verdrietige dingen onderdoor gaan.
Daartegen wil dit stralende beeld van Jezus beschermen, een buffer zijn doordat mensen steeds krijgen voorgehouden dat het anders moet en kan!
Dat ze zelf ook lichtdrager moeten zijn en daarmee zichzelf en anderen kunnen helpen.
.
Misschien denkt u nu wel: ja dat is aardig, maar ondertussen zit ik vol met dingen in mijn hoofd die ik niet van me af kan zetten en waar ik of anderen niet om gevraagd heb(ben).
Dat kan ik me voorstellen.
daar heb ik ook wel eens last van.
Eén van de vele mooie dingen in het evangelie van vandaag is het verhaal hoe Jezus drie van zijn leerlingen na zes dagen werken, ploeteren en zorgen de berg opbrengt.
Hij “draagt” ze als het ware naar boven naar een ontmoeting met God toe, om te zien van wie Jezus zijn opdracht en gaven gekregen heeft en waarvoor hij stond.
Aan dat “dragen”kunnen we zien hoe moeilijk het voor Petrus, Jacobus en Johannes was om hun dagelijkse zorgen achter zich te laten.
Het is zo’n geluk dat Jezus hen daarbij helpt. Zodat ze toch aan die geweldige ervaring daar op die berg toekomen..
Zoals zij gedragen werden, mogen wij ons laten dragen door dit verhaal naar een ervaring van Gods betrokkenheid bij ons, naar een ervaring en zien dat God het is die door Jezus ons leven wil “verlichten, lichter maken”
In die zin: dat we alles wat ons zo bezig houdt en maar niet los laat, in zijn licht mogen zien en plaatsen.
In het licht van Gods liefde er voor elkaar zijn, lief en leed met elkaar delen, zoals Jezus dat doet elkaar troosten en steunen waar nodig, met elkaar lachen en vieren waar het kan.
En zo alles wat zwaar is een beetje lichter maken.
een buffer , een tegenkracht, die onze kijk op het leven en wat daarin speelt verruimt en helderder maakt en lichter. minder zwaarmoedig.
Daarbij wil het beeld van de stralende Jezus helpen.
En dat beeld wordt ondersteund door de woorden dat Jezus in Gods naam de mensen belangrijke dingen te zeggen die de moeite waard zijn om naar te luisteren.
Wat moeten wij hiermee? Wat gaan we er mee doen?
Net als Petrus wil, het mooie moment om daar bij stil te staan, rekken?
Moeten we de dienst en de preek maar rekken?”
Nee, dat gaan we niet doen, dat is niet de bedoeling.
Het is de bedoeling dat we net als de discipelen met het beeld van de lichtovergoten Jezus
en de woorden over Jezus in ons hart het gewone leven weer oppakken.
Want daarvoor is het gegeven.
Wat het met een ieder doet, dat is heel persoonlijk.
Dat hoeven we niet rond te bazuinen want dat merken mensen vanzelf wel aan onze uitstraling.
Het zou fijn zijn als het ons en onze omgeving net zo goed doet als de blauwe lucht en de zon en veel goede dagen geeft.
Amen
|
.jpg)